Enige weken geleden bekeek ik een indringend filmpje van de dertigjarige Debby van der Schuit over haar leven met haar anderhalf jaar jongere zusje Wendy. Wendy heeft het syndroom van Down en heeft bij alles wat zij doet hulp nodig.

In het filmpje zie je Debby worstelen met het gegeven dat er in de toekomst een grote verantwoordelijkheid op haar schouders komt te liggen. Zij zal dan de zorg voor haar zus van haar ouders moeten overnemen. Zij ziet als een van haar belangrijkste opdrachten dat zij er ervoor moet zorgen dat bij de zorg voor haar zus haar persoonlijkheid richting gevend moet zijn en niet haar aandoening. Tegelijkertijd zie je bij haar angst opkomen bij de gedachte dat zij er dan wel helemaal alleen voor komt te staan. Hoe gaat ze dit volhouden?

Debby is niet de enige die in die positie verkeert. Een op de drie kinderen wordt in een gezin geboren met zorgintensieve gezinsleden. Onderzoek toont aan dat maar liefst 68 procent van hen zich zorgen maakt over de toekomst met hun zorgbehoevende broer of zus. In de vakliteratuur worden die broers en zussen ook wel “brussen” genoemd wat ik overigens een verschrikkelijke benaming vind.

Debby vraagt in haar filmpje steun voor haar idee om een documentaire “ Op zoek naar mijn zusje” te maken. Ze wil de zorgprofessionals beter voorlichten en een bron van erkenning en inspiratie zijn voor al die broers en zussen die net zoals zij er alleen voor staan.

Debby is een mooi voorbeeld voor anderen. Mijn steun heeft ze. Die van u ook?

Deze column is eind november in Sa! geplaatst

Ook benieuwd naar het filmpje? U kunt het hier bekijken:

Meer informatie kunt u vinden op het Facebook-account Op zoek naar mijn zusje