gemeente Opsterland

Afscheid

In 2003 ging ik voor Timpaan Welzijn aan de slag in de gemeente Opsterland. Ik zou maar een jaar blijven. Ik was bezig met de laatste loodjes van een voor mij immens uitdagende maar ook ambitieuze opdracht: afstuderen als Sociaal Gerontoloog aan de Vrije Universiteit van Amsterdam. Vier dagen per week werkte ik voor Timpaan Welzijn. De vijfde dag was voor mijn studie. In 2004 slaagde ik met vlag en wimpel en kon ik mijn bul ophalen.

De combinatie van mijn jarenlange ervaring als opbouwwerker en mijn universitaire studie legden de gemeente Opsterland en Timpaan Welzijn geen windeieren. Die kennis kwam goed van pas bij de invoering van de Wet op de Maatschappelijke Ondersteuning in 2007 en daarna.

Opsterland is een ambitieuze gemeente. Zij wil de dorpen en de maatschappelijke organisaties overal zo goed mogelijk bij betrekken. De gemeente staat voor grote opgaven. Wat is er bijvoorbeeld nodig dat iedereen zo prettig mogelijk in zijn dorp of wijk kan blijven wonen?

Het model van de drie G’s (Mijn onderzoek ‘Wel thuis in eigen huis of in de zorg?!’)

Ik ben trots dat ik aan die mooie ontwikkeling een bijdrage heb mogen leveren. Onder andere met mijn model van “de drie G’s (Geschikt Wonen, Garantie op Zorg, Gezelligheid), de ontwikkeling van het IDOP (Integraal OntwikkelingsPlan) in Wijnjewoude en het opzetten van de dorpssteunpunten. Gemeente Opsterland loopt landelijk voorop met een integrale aanpak eenzaamheid.

Overhandiging eerste signaleringskaart eenzaamheid aan wethouder Wietze Kooistra (mei 2012)

Nu is het tijd voor mij om de vleugels weer uit te slaan. Na vijftien jaar verlaat ik Timpaan Welzijn en ga ik met mijn bedrijf Oldengarm Training & advies mijn expertise op het terrein van eenzaamheid ook in andere gemeenten inzetten.

Ik ga jullie en mijn columns in de ‘SA!’ zeker missen. Het ga u goed!

 

Deze column verscheen op 28 maart 2018 in de “SA!”. 

Liever voor de hond dan voor zichzelf

Minister Hugo de Jonge van Volksgezondheid, Welzijn en Sport gaat landelijk werk
maken van de bestrijding van eenzaamheid. Hij streeft ernaar dat in elke gemeente mensen kunnen worden geholpen om eenzaamheid te voorkomen of te verminderen.

Eind februari belegde het ministerie een praktijktafel ‘Samen tegen eenzaamheid’. Omdat ik al jaren bezig ben met een integrale aanpak in onder andere de gemeente Opsterland kon ik bij die bijeenkomst natuurlijk niet ontbreken.

Gelukkig kwamen die ochtend ook ervaringsdeskundigen aan het woord. Eén verhaal heeft veel indruk op mij gemaakt.

Een zestigjarige vrouw vertelde hoe zij na meer dan twintig jaar eenzaam geweest te zijn een grote ommezwaai in haar leven maakte dankzij een nogal rake opmerking van een hulpverlener. De vrouw was na een burn-out in de WAO terecht gekomen. Zij raakte volledig geïsoleerd en kwam uiteindelijk in de schuldhulpverlening. De vrouw was dol op haar twee honden en zorgde daar goed voor. 

Toen de hulpverlener haar op een bepaald moment confronteerde met de uitspraak: ‘Je zorgt beter voor je honden dan voor jezelf’, ging bij haar de knop om. Ze kreeg het voor elkaar uit de WAO te komen en ze runt nu een coaching bureau waar zij met behulp van honden mensen coacht.

Ik vind dat in de aanpak eenzaamheid ervaringsdeskundigen zoals deze vrouw een veel grotere rol moeten vervullen. Ik ben ooit nog een keer van plan een mooi boek te maken met nog meer van deze verhalen. Ik ben op zoek naar een sponsor…

Deze column verscheen in maart 2018 n de “SA!”

Ik wil gevraagd worden

Afgelopen maand bezocht ik een bijeenkomst in een dorp in Zuidoost-Friesland die was gewijd aan het thema Eenzaamheid. De gemeente had een aantal dorpsbewoners persoonlijk uitgenodigd om mee te denken.

Een dag lang waren de mensen geanimeerd met dit thema bezig met als uiteindelijk resultaat een aantal mooie plannen om de eenzaamheid in het dorp te lijf te gaan.

Verschillende mensen vertelden mij dat zij nooit naar die bijeenkomst waren gegaan wanneer die uitnodiging alleen in de krant had gestaan. Juist de persoonlijke uitnodiging had hen over de streep getrokken om mee te doen.

Eenzelfde soort ervaring had ik in Ureterp toen ik namens Timpaan Welzijn een bijeenkomst leidde over het thema Zorg voor Elkaar. Iedereen blijft langer thuis wonen en sommige mensen hebben daarbij een extra steuntje in de rug nodig. In de klein dorpen hebben we in gemeente Opsterland de dorpssteunpunten. Maar wat past het beste bij Ureterp? Organisaties waren uitgenodigd om hierover mee te praten.

Uit de bijeenkomst kwam duidelijk naar voren dat er genoeg vrijwilligers zijn die willen helpen, maar ze moeten wel gevraagd worden. Ook hier komt de persoonlijke uitnodiging weer om de hoek kijken. We hoeven in Ureterp hiervoor dus niet iets groots op te zetten, maar met elkaar slim regelen hoe de juiste persoon in het dorp gevraagd kan worden om te helpen. Begin 2018 gaan we met afgevaardigden van de diverse geledingen uit het dorp dit verder uitwerken.

Mensen willen dus anderen best wel helpen. Het is alleen een kwestie van goed bekijken hoe je dit met elkaar organiseert.

Deze column verscheen in de editie van november 2017 in de Sa!

 

Wie helpt de mantelzorger?

2015-04-04 13.09.37-1Normaal helpen ze een zieke partner, een ouder, je kind of een vriend of vriendin. Mantelzorgers worden ze ook wel genoemd.

Dat zijn mensen die langdurig en onbetaald zorg verlenen aan hun naaste.

In meer dan tweehonderd plaatsen werden ze in november tijdens de Landelijke Dag voor de Mantelzorg in het zonnetje gezet. In Opsterland gebeurde dat in De Wier te Ureterp waar in de tachtig personen door het Steunpunt Mantelzorg op een super de luxe lunch met theater werden getrakteerd.

Landelijke cijfers geven aan dat een op de vier inwoners mantelzorger is. Die zijn bij lange na niet allemaal bekend bij de gemeente. Ruim twee honderd vijftig hebben zich in Opsterland gemeld bij het steunpunt. Hier kunnen ze in de rest van het jaar ondersteuning krijgen: advies, informatie, deelname aan het mantelzorgcafé of contact met andere mantelzorgers.

Jonge mantelzorgers zijn nog veel minder in beeld dan volwassenen. Mede omdat zij zichzelf niet zien als mantelzorger. Het jongerenwerk heeft hier oog voor, maar het is ook belangrijk dat andere instanties, zoals de scholen, hier aandacht aan besteden.

Mantelzorgers hebben het namelijk niet zo gemakkelijk. Een op de zeven personen voelt zich overbelast. Ruim veertig procent is extreem eenzaam. Extra steun voor mantelzorgers is dan ook geen overbodige luxe.

Zo is door Timpaan Welzijn in de gemeente Opsterland een project Samen Zorg gestart. Er kunnen straks verschillende vrijwilligers worden ingezet om de mantelzorger in de thuissituatie een steuntje in de rug te geven. Mantelzorgers hebben zelf aangegeven hier behoefte aan te hebben. Ik ben benieuwd of er een antwoord op hun vraag komt.

Deze column verscheen 16 november 2016 in de Sa!

Aanpak Eenzaamheid Opsterland voorbeeld andere gemeenten?!

Zes jaar geleden vroeg gemeente Opsterland aan Timpaan Welzijn onderzoek te doen naar eenzaamheid. Die opdracht nam ik graag aan. Tijdens mijn studie Sociale Gerontologie volgde ik hierover veel colleges. Die kennis kon ik goed gebruiken om een integrale aanpak eenzaamheid te ontwikkelen. En een actieplan om eenzaamheid te voorkomen.

Maar die aanpak kwam er niet vanzelf. Al jaren trekken gemeente, vrijwilligersorganisaties, professionele instellingen samen op en investeren hier veel tijd en energie in. Tijdens het landelijke eenzaamheidscongres van Coalitie Erbij in september ga ik over die aanpak iets vertellen.

Wat is integrale aanpak?

Integrale aanpak houdt in dat er sprake is van een gezamenlijke visie en aanpak die breed gedragen wordt.

overhandiging eerste signaleringskaart aan wethouder Wietze Kooistra (mei 2012)

overhandiging eerste signaleringskaart aan wethouder Wietze Kooistra (mei 2012)

Centraal staat een signaleringskaart met een praktisch verwijssysteem. Voor specifieke doelgroepen wordt een apart plan van aanpak gemaakt.

Eenzaamheid los je niet op met activiteiten

Eenzaamheid is iets heel persoonlijks en komt op alle leeftijden voor. Nog te vaak wordt voorbijgegaan aan wat degene zelf graag wil. Dan worden er goedbedoeld koffieochtenden georganiseerd, maar dat lost niet op dat jij een partner mist. Het vraagt juist om een individuele aanpak en een persoonlijk plan gebaseerd op eigen regie.

Kennisdeling is belangrijke basis

Wanneer je iets wilt doen aan eenzaamheid moet je weten wat eenzaamheid is, bij wie het voorkomt, hoe je signaleert en weten wat wel en vooral wat niet werkt. Daarom besteden we in Opsterland continu veel aandacht aan voorlichting en training van vrijwilligers en professionals. We organiseren workshops over signaleren en samenwerking en leiden vrijwilligers op tot netwerkcoaches.

Ik ontwikkelde samen met de NHL (Noordelijke Hogeschool Friesland) een training aanpak eenzaamheid die door een breed samengestelde cursusgroep van wijkverpleegkundigen, sociaal werkers, het gebiedsteam en vrijwilligers werd gevolgd.

Nieuwe methodes en projecten
We ontwikkelen ook allerlei nieuwe projecten gericht op preventie. In Gorredijk is Buur & Co dat gericht is op samenredzaamheid in de buurt. Het project Welzijn op Recept staat in de steigers. Opbouwwerkers en wijkverpleegkundigen bezoeken samen appartementen waar senioren wonen en gaan in gesprek over eenzaamheid.

Wijnjewoude is als pilotdorp met het thema eenzaamheid bezig en organiseert in de Kom Erbij Week voor het dorp een symposium over saamhorigheid en eenzaamheid. Ook organiseerde zij in de stille periode van de zomer voor senioren een High Coffee.

Gemeente Opsterland goed voorbeeld voor andere gemeenten

We zijn nu bezig met de borging van de aanpak. Al die jaren heb ik als projectleider integrale aanpak eenzaamheid met heel veel plezier samengewerkt met de gemeente Opsterland en andere organisaties. Ik vind het geweldig dat de gemeente Opsterland tot nu toe zoveel heeft geïnvesteerd in dit project. Daar kunnen nog heel veel gemeenten een voorbeeld aan nemen!

Willie Oldengarm is als projectleider Integrale Aanpak Eenzaamheid werkzaam bij Timpaan Welzijn en werkt als zelfstandig adviseur gespecialiseerd in eenzaamheid.

 

Deze blog verscheen in de Week tegen Eenzaamheid op de site van Sociaal Werk Nederland.

 

Stappenplan eenzaamheid/nietpluis

Stappenplan eenzaamheid/nietpluis

Meer informatie over het door mij ontwikkelde Stappenplan eenzaamheid / niet pluis en de signaleringskaart vindt u hier.

 

 

Niemand wil vergeten worden

2015-04-04 13.09.37-1Laatst werden we opgeschrikt door het bericht dat in Meppel een overleden man van 70 jaar was gevonden. Hoogstwaarschijnlijk was hij al vier maanden dood.
Vorig jaar werd in diezelfde gemeente een vrouw gevonden die twee weken levenloos in haar haar huis had gelegen.

Vaak wordt gedacht dat dit soort incidenten alleen in de grote steden in het westen voorkomen, maar dat blijkt al lang niet meer het geval te zijn. Volgens de politie komt het regelmatig voor, maar het komt niet altijd in het nieuws. Uit een inventarisatie van de GGD in 2014 bleek dat elk jaar minimaal 36 doden langer dan twee maanden onopgemerkt in huis liggen.

Onderzoek van het Sociaal Cultureel Planbureau wees onlangs uit dat het sociaal isolement ook bij ouderen op het platteland voorkomt.

Heeft de maatschappij hierbij een taak?
Bijzonder Hoogleraar ‘Empowerment van Kwetsbare Ouderen’ Anja Machielse die jarenlang onderzoek doet bij ouderen die geïsoleerd leven, geeft aan dat de ouderen die zij interviewde niet zo zeer bang waren om dood te gaan, maar zij maakten zich wel zorgen dat er niemand bij zou zijn. Hulpverleners kunnen een vertrouwensband met de zonderlingen opbouwen, stelt Machielse.

In een interview met het Algemeen Dagblad op 11 maart 2014 zegt zij hierover:

“Zolang ze niet te opdringerig zijn en het leven van deze mensen niet willen veranderen. De meeste geïsoleerden hechten grote waarde aan een contactpersoon. Als er maar één iemand is die weet dat ze bestaan, die weet hoe ze heten. Dat is vaak genoeg voor deze mensen”.

Volgens Machielse moeten we weer toe naar een samenleving waar we meer op elkaar letten. Zowel van de kant van de hulpverlener als door de omwonenden.

Maar hoe pak je dat op?
In Rotterdam heb je het plan “Voor mekaar” met de actie “Ik laat je niet alleen” en de lief-en leedstraten. In Opsterland heb je de integrale aanpak eenzaamheid, de dorpssteunpunten met de (vrijwillige) “meitinkers” die bij lief en leed de mensen bezoeken , de voorlichtingscampagnes tegen eenzaamheid en de telefooncirkels. Er zijn vast wel andere ideeën. Ik hoor het graag.

Deze column verscheen 27 april in de Sa!

Doe ik er nog wel toe?

2015-04-04 13.09.37-1Afgelopen week bezocht ik tijdens een bijeenkomst van Coalitie Erbij een workshop die was gewijd aan het thema Eenzaamheid en Zingeving. Coalitie Erbij is een landelijke organisatie die zich inzet voor de strijd tegen eenzaamheid.

De gemeente Opsterland – de gemeente waar ik de functie projectleider integrale aanpak eenzaamheid vervul- is een van de twintig koploperplaatsen van Coalitie Erbij die werk maakt van een lokale aanpak eenzaamheid. De workshop werd gegeven door een instituut voor levensvragen dat wil bevorderen dat er met elkaar meer wordt gesproken over onderwerpen die er in het leven toe doen.

Wat is zingeving?

Zingeving betekent letterlijk “betekenis geven aan iets”. Wat is de zin van het leven? Wat doe ik met de tijd die mij nog rest? Wat betekent mijn leven voor anderen? Vragen die wat sterker kunnen opspelen wanneer er iets in het persoonlijke leven gebeurt. Het verlies van een dierbare, ernstig ziek worden, werk kwijtraken of met pensioen gaan.

Een vertrouwelijk gesprek kan dan soelaas bieden, maar niet iedereen heeft die mogelijkheid. Er kan dan sprake zijn van leegte en innerlijke eenzaamheid. Dat wordt ook wel existentiële eenzaamheid genoemd.

Op mijn werk komt ook existentiële eenzaamheid voor. Ik was laatst behoorlijk geschrokken toen ik van een ouderenadviseur hoorde dat het haar was opgevallen dat ouderen zich in toenemende mate afvroegen of zij er nog wel mochten zijn nu de kosten van de zorg zo erg stijgen.

Workshop Eenzaamheid en Zingeving 22-03-2016

Workshop Eenzaamheid en Zingeving 22-03-2016

Existentiële eenzaamheid komt ook bij jongeren voor!

Existentiële eenzaamheid komt echter niet alleen voor bij volwassenen en ouderen. Uit onderzoek blijkt dat jongeren hier ook veel last van kunnen hebben.
De workshopleider gaf aan dat al veel problemen zijn op te lossen met een goed gesprek.

Maar hoe gaan we dat in de praktijk aanpakken?

 

Deze column is 30 maart geplaatst in Sa!

 

 

 

 

 

 

 

Informatiemarkt ToekomstWonen.Nu groot succes

IMG_1293 logo toekomstwonen.nu

Op zaterdag 5 maart was er veel belangstelling voor de informatiemarkt ToekomstWonen.Nu . Bijna 1000 personen waren die dag naar het Linde College te Wolvega gekomen. Alle 60 plussers uit de gemeente Weststellingwerf waren persoonlijk door de gemeente uitgenodigd met als doel ze (vroegtijdig) na te laten denken  welke acties ze kunnen ondernemen om zo lang mogelijk veilig en comfortabel te kunnen blijven wonen.

De senioren konden kennismaken met allerlei diensten op het terrein van wonen, zorg, welzijn, veiligheid , beweging, technologie en domotica. Er werden negen lezingen en workshops verzorgd. Ruim veertig bedrijven en instellingen werkten aan de informatiemarkt mee.Ik was betrokken bij de workshop Prettig ouder worden in je eigen dorp en de actie Eenzaamheid. Wat doe jij eraan?

‘ToekomstWonen.nu’ is een initiatief van de verenigingen van Plaatselijk Belang van de dorpen De Hoeve, Oldeholtpade, Nijeholtpade, Oosterstreek en Zandhuizen. De organisatie draaide volledig op vrijwilligers. Drijvende kracht achter de organisatie is Trijntje Köhler.  Ik heb jarenlang met haar samengewerkt toen zij nog als beleidsmedewerker woonservicegebieden bij de gemeente Opsterland werkte. Zij is nu gepensioneerd en woont in de gemeente Weststellingwerf . In 2014 was zij nauw betrokken bij een zelfde soort evenement in Beetsterzwaag.

Winteractie Wat doe jij tegen eenzaamheid ?

Actie Eenzaamheid. Wat doe jij eraan?

Actie Eenzaamheid. Wat doe jij eraan?

Trijntje Köhler had mij benaderd met de vraag of ik mogelijkheden zag op de informatiemarkt aandacht te besteden aan het thema eenzaamheid. Wij hebben er toen voor gekozen ons aan te sluiten bij de landelijke winteractie Eenzaamheid. Wat doe jij er aan ?  van Coalitie Erbij.

 

Het thema zou ik ook aankaarten tijdens de workshop Prettig Ouder worden.

Tijdens de informatiemarkt gingen medewerkers van Timpaan Welzijn in gesprek met bezoekers over het onderwerp eenzaamheid. Bezoekers kregen de gelegenheid op te schrijven wat te doen tegen eenzaamheid. Er werden die dag behoorlijk wat tips verzameld. Ook  het Netwerk tegen dementie Tinz deed hier actief aan mee en haalde mensen over iets op te schrijven. Timpaan Welzijn gaat alle tips nog op een rijtje zetten en publiceert daarna de uitkomsten,

Veel belangstelling voor workshop Prettig ouder worden

workshop prettig ouder wordenSamen met ouderenadviseur Wiesje Evers verzorgde ik de workshops Prettig ouder worden in je eigen dorp. We waren blij verrast dat hiervoor veel belangstelling bleek te zijn. Tijdens de workshop ging ik in gesprek met de deelnemers welke factoren van belang zijn om prettig ouder te worden. Tijdens mijn studie Sociale Gerontologie heb ik mij veel met dit onderwerp bezig gehouden.

De 3 G´s: Geschikt wonen, Garantie op zorg en Gezelligheid
Ik vertelde de deelnemers dat uit onderzoek naar voren is gekomen dat er sprake is van de zogenaamde 3 G´s die bijdragen aan het prettig wonen : Geschikt wonen (dat is inclusief de woonomgeving), Garantie op zorg en Gezelligheid. En dat met name het hebben van de gezelligheid of het hebben van betekenisvolle contacten de belangrijkste van de drie factoren  is die bijdraagt aan prettig wonen.

Wat is de beste remedie tegen eenzaamheid?
Ook gingen we in gesprek met elkaar over de vraag wat de beste remedie is tegen eenzaamheid.  Uit onderzoek blijkt dat in de gemeente Weststellingwerf 34 % matig tot zeer eenzaam is. Ik haalde  een mooi interview met professor Theo van van Tilburg in de Telegraaf aan die daarin als belangrijkst advies zegt:

Op tijd zorgen dat je een gevarieerd sociaal netwerk hebt. Dus niet alleen maar mensen van je eigen leeftijd. Wezenlijke gesprekken kunnen hebben met gelijkgestemden, daar gaat het om. Als je zo’n netwerk op je tachtigste niet hebt, is het heel moeilijk, zo niet onmogelijk, het alsnog te gaan vormen (Telegraaf van 27 februari 2016)

De mensen droegen zelf ook allerlei oplossingen aan. Zo noemde men het doen van vrijwilligerswerk, het organiseren van laagdrempelige ontmoetingsactiviteiten in de dorpen of het samen koken. Maar het allerbelangrijkste vond men dat mensen er uiteindelijk zelf iets aan moeten doen. En degene die daar wat moeite mee heeft, zou daar hulp bij moeten krijgen.

Komt er een vervolg?

Het viel mij op dat de senioren zeer gericht naar de informatiemarkt waren gekomen en zich goed lieten informeren. Ik denk  dat het een goed idee zou zijn hier de komende tijd nog meer aandacht aan te besteden door bijvoorbeeld per dorp bijeenkomsten te beleggen dan wel een cursus Prettig wonen in je eigen dorp aan te bieden. Dit met als doel (ook andere) ouderen te ondersteunen hun eigen keuzes te maken en zelf  in actie te komen.

Grote pluim voor de organisatoren!

De informatiemarkt was een groot succes. Ik heb alleen maar lovende berichten gehoord van zowel de organisaties die mee hebben gedaan als de bezoekers. Alles was tot in de puntjes verzorgd. De organisatoren hebben een grote pluim verdiend.

 

Wijnjewoude kantelt

2015-04-04 13.09.37-1Enige weken geleden was ik te gast in Wijnjewoude. Plaatselijk Belang had de inwoners uitgenodigd  om nieuwe toekomstplannen te maken.

Ik  was gevraagd hen namens Timpaan Welzijn  te ondersteunen.

Acht jaar geleden had ik met het dorp een nieuwe methode ontwikkeld waarbij  dorpsbewoners  gezamenlijk met de gemeente en organisaties een toekomstvisie voor het dorp opstelden. Dat werd het IDOP genoemd. IDOP staat voor Integraal  DorpsOntwikkelingsPlan.  Meer informatie is te vinden in de Brochure IDOP Wijnjewoude .

Ik hield die avond een inleiding over de ontwikkelingen die op het dorp afkomen en betrok hierbij het nieuwste boek van Jan Rotmans “Verandering van tijdperk. Nederland kantelt”. Rotmans is professor in de transitiekunde. Hij trekt volle zalen met zijn verhaal dat de samenleving transformeert naar een waarin de bestaande machtsverhoudingen radicaal op de kop worden gezet. Steeds meer burgers nemen zelf het heft in handen. Een voorbeeld: de zorg- en energiecoöperaties die als paddenstoelen uit de grond verrijzen. Of Buurtzorg die de zorg weer dicht bij de mens organiseert.

Ik vertelde mijn toehoorders dat Wijnjewoude op de keper beschouwd niet zoveel meer hoeft te leren van Rotmans. Eigenlijk heeft Wijnjewoude acht jaar geleden al met de IDOP een start met de kanteling gemaakt. Hoeveel mooie initiatieven zijn vanaf dat moment niet van de grond gekomen. En Wijnjewoude krijgt nu ook haar eigen energiecoöperatie. Hoeveel nieuwe initiatieven zullen er na vanavond nog weer bijkomen?

Ik ben best wel een beetje trots op dit dorp en vind het mooi om de bewoners bij het vervolg weer een stukje verder te mogen helpen.

 

Deze column is 27 januari in Sa! geplaatst.

Wil je je meer verdiepen in de ideeën van Jan Rotmans en Nederland kantelt? Ga dan naar de site Nederland kantelt of bekijk een opname van Tegenlicht die in een serie aandacht besteedt aan kantelaars. Ook Jan Rotmans komt in de serie aan het woord.

 

Signaleringskaart eenzaamheid opgenomen in studieboek

foto bijlage signaleringskaartBij uitgeverij Coutinho is onder redactie van Kees Penninx de publicatie  “Kiezen en verbonden blijven. Krachtgericht werken met ouderen in de wijk” verschenen.  “Mijn” signaleringskaart eenzaamheid is als bijlage opgenomen. Een mooie opsteker. Het boek is  geschreven voor sociale professionals en studenten van sociale studies en opleidingen in de zorg.

Kiezen en verbonden blijven geeft zicht op hoe professionals de zelfredzaamheid en participatie van senioren in de wijk kunnen versterken, hoe sociaal isolement van ouderen voorkomen kan worden en hoe we  beter gebruik kunnen maken van de eigen kracht van ouderen.

In het boek is een hoofdstuk over Sociale Relaties opgenomen dat door Anja Machielse is geschreven. Anja Machielse is onlangs benoemd tot  bijzonder hoogleraar ‘Empowerment van kwetsbare ouderen’ aan de Universiteit voor Humanistiek. In het boek gaat zij in op het belang van het sociale netwerk van (kwetsbare) ouderen , behandelt verschillende vormen van sociale kwetsbaarheid en besteedt aandacht aan interventies om eenzaamheid en sociaal isolement tegen te gaan of op te heffen. De signaleringskaart eenzaamheid is op haar verzoek als bijlage bij het hoofdstuk opgenomen.

overhandiging eerste signaleringskaart aan wethouder Wietze Kooistra (mei 2012)

Overhandiging eerste signaleringskaart aan wethouder Wietze Kooistra (mei 2012)

De signaleringskaart heb ik samen met Job van ’t Veer van de NHL ontwikkeld in het kader van de integrale aanpak eenzaamheid van de gemeente Opsterland. In 2012 overhandigde ik het eerste exemplaar aan wethouder Wietze Kooistra van de gemeente Opsterland. Het bijzondere aan deze signaleringskaart is dat de kaart voorzien is van een handig stappenplan met een verwijssysteem. De signaleringskaart wordt nu ook in andere gemeenten gebruikt. De kaart bevat een lichte route en een niet pluis route. Ik was laatst bij een lezing van Anja Michielse over eenzaamheid voor landelijke sport-en cultuurverenigingen waar zij in haar presentatie ook “mijn” routes had opgenomen.

 

Stappenplan eenzaamheid/nietpluis

Stappenplan eenzaamheid/nietpluis

En ondertussen ben ik nu vanuit mijn bedrijf  bezig met het door ontwikkelen van de signaleringskaart.

De lichte route en de niet pluis route blijven vrijwel ongewijzigd. De enige nuttige toevoeging is dat het altijd belangrijks is contact te blijven onderhouden met de personen ook al willen ze verder geen hulp.

Die heb ik nu dan ook bij de lichte route toegevoegd.

In de workshops die ik geef, heb ik gemerkt dat de deelnemers dit een mooie aanvulling vinden.