Kerst roept bij mij altijd tegengestelde gevoelens op. Aan de ene kant twee weken vakantie en even genieten van lekker “niets” doen. Aan de andere kant een gevoel van weemoed om dierbaren te missen die je juist in die tijd zo graag erbij had willen hebben.

Zo denk ik elk jaar met kerst steevast even terug aan mijn lieve schoonzus die negen jaar geleden op nog vrij jonge leeftijd is overleden. We waren niet alleen familie maar ook hartsvriendinnen die lief en leed met elkaar deelden. We hadden veel met elkaar gemeen. Beiden hadden we graag familie en gezelligheid om ons heen. Aan de andere kant waren we wars van (familie)verplichtingen.

Kerst werd dan ook nooit elk jaar op dezelfde wijze gevierd. Soms hadden we helemaal geen zin in verplichtingen en verkozen we een vakantie in het buitenland. Andere keren maakten we van kerst een groots gezellig culinair festijn waar familie en vrienden van harte welkom waren.

De gasten werd dan een uitgebreide maaltijd voorgeschoteld. Twee onderdelen misten bijna nooit op het menu.

Het door mijn schoonzus in de familie fameus geworden toetsjesbuffet waar de tiramisu nooit ontbrak.

En ik werd vaak overgehaald mijn recept van een met vruchten gevulde kalkoen te bereiden. En we deden heel veel spelletjes samen.

Toen mijn schoonzus in november 2007 aan kanker overleed, kwam in een klap een einde aan die traditie. Iedereen gaat nu met kerst zijn eigen gang. Met of zonder de familie. Wat jammer dat het bij die mooie herinneringen moet blijven.

Deze column verscheen op 14 december in de SA!