Nooit meer alleen?

Foto Omroep Max: deelnemers Nooit meer Alleen

Foto Omroep Max: Deelnemers tv-serie

Vorig jaar werd ik benaderd door filmregiseur Claudine Everart. Zij was in opdracht van omroep MAX op zoek naar vijf eenzame ouderen die als hoofdpersoon wilden fungeren in een tv-serie.

En omdat ik gespecialiseerd ben in eenzaamheid kon ik haar allicht aan een of meerdere kandidaten helpen.

 

Er rust echter nogal een taboe op het onderwerp. Daarom had ik er een hard hoofd in of Claudine geschikte kandidaten voor haar serie zou kunnen vinden.

Haar idee sprak mij wel erg aan. Aan de hand van wat de hoofdpersonen meemaken laten zien wat gemeenten en zorg- en welzijninstellingen doen om eenzame mensen te bereiken en te helpen. Om zo andere mensen op een spoor te zetten om ook zelf iets aan hun eigen situatie te gaan doen.

De afgelopen weken werd de serie “Nooit meer alleen” uitgezonden. We konden meekijken hoe Lydia, Tiny, To, Henk en Koos een jaar lang onder begeleiding van een coach en met wat lokale hulp stappen zetten om hun sociale netwerk te verbeteren.

En ook al had ik  “Nooit meer eenzaam” een passender titel voor de serie gevonden. En vind ik het jammer dat het accent van de aanpak bij een intensieve training ligt. Eenvoudiger oplossingen zoals een adviesgesprek met een welzijnswerker of het inschakelen van een netwerkcoach blijven onbelicht.

Ik ben blij met de serie omdat eenzaamheid uit de taboesfeer wordt gehaald. Er met elkaar over praten helpt! En natuurlijk hoop ik dat de serie ook  andere mensen stimuleert een stap te zetten om een nieuwe wending aan hun leven te geven. Een goed voornemen voor het nieuwe jaar misschien?

Deze column is begin januari 2016 in Sa! geplaatst. Heeft u de uitzendingen gemist? Dan kunt u ze hier nog bekijken.

Op zoek naar mijn zusje

foto film op zoek naar mijn zusjeEnige weken geleden bekeek ik een indringend filmpje van de dertigjarige Debby van der Schuit over haar leven met haar anderhalf jaar jongere zusje Wendy. Wendy heeft het syndroom van Down en heeft bij alles wat zij doet hulp nodig.

 

In het filmpje zie je Debby worstelen met het gegeven dat er in de toekomst een grote verantwoordelijkheid op haar schouders komt te liggen. Zij zal dan de zorg voor haar zus van haar ouders moeten overnemen. Zij ziet als een van haar belangrijkste opdrachten dat zij er ervoor moet zorgen dat bij de zorg voor haar zus haar persoonlijkheid richting gevend moet zijn en niet haar aandoening. Tegelijkertijd zie je bij haar angst opkomen bij de gedachte dat zij er dan wel helemaal alleen voor komt te staan. Hoe gaat ze dit volhouden?

Debby is niet de enige die in die positie verkeert. Een op de drie kinderen wordt in een gezin geboren met zorgintensieve gezinsleden. Onderzoek toont aan dat maar liefst 68 procent van hen zich zorgen maakt over de toekomst met hun zorgbehoevende broer of zus. In de vakliteratuur worden die broers en zussen ook wel “brussen” genoemd wat ik overigens een verschrikkelijke benaming vind.

Debby vraagt in haar filmpje steun voor haar idee om een documentaire “ Op zoek naar mijn zusje” te maken. Ze wil de zorgprofessionals beter voorlichten en een bron van erkenning en inspiratie zijn voor al die broers en zussen die net zoals zij er alleen voor staan.

Debby is een mooi voorbeeld voor anderen. Mijn steun heeft ze. Die van u ook?

Deze column is eind november in Sa! geplaatst

Ook benieuwd naar het filmpje? U kunt het hier bekijken:

Meer informatie kunt u vinden op het Facebook-account Op zoek naar mijn zusje