Ik wil gevraagd worden

Afgelopen maand bezocht ik een bijeenkomst in een dorp in Zuidoost-Friesland die was gewijd aan het thema Eenzaamheid. De gemeente had een aantal dorpsbewoners persoonlijk uitgenodigd om mee te denken.

Een dag lang waren de mensen geanimeerd met dit thema bezig met als uiteindelijk resultaat een aantal mooie plannen om de eenzaamheid in het dorp te lijf te gaan.

Verschillende mensen vertelden mij dat zij nooit naar die bijeenkomst waren gegaan wanneer die uitnodiging alleen in de krant had gestaan. Juist de persoonlijke uitnodiging had hen over de streep getrokken om mee te doen.

Eenzelfde soort ervaring had ik in Ureterp toen ik namens Timpaan Welzijn een bijeenkomst leidde over het thema Zorg voor Elkaar. Iedereen blijft langer thuis wonen en sommige mensen hebben daarbij een extra steuntje in de rug nodig. In de klein dorpen hebben we in gemeente Opsterland de dorpssteunpunten. Maar wat past het beste bij Ureterp? Organisaties waren uitgenodigd om hierover mee te praten.

Uit de bijeenkomst kwam duidelijk naar voren dat er genoeg vrijwilligers zijn die willen helpen, maar ze moeten wel gevraagd worden. Ook hier komt de persoonlijke uitnodiging weer om de hoek kijken. We hoeven in Ureterp hiervoor dus niet iets groots op te zetten, maar met elkaar slim regelen hoe de juiste persoon in het dorp gevraagd kan worden om te helpen. Begin 2018 gaan we met afgevaardigden van de diverse geledingen uit het dorp dit verder uitwerken.

Mensen willen dus anderen best wel helpen. Het is alleen een kwestie van goed bekijken hoe je dit met elkaar organiseert.

Deze column verscheen in de editie van november 2017 in de Sa!